Drodzy wyborcy. Kiedy patrzycie na tą powłokę zimną i plugawą, wiedzcie, że wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi! Nie wierzcie swoim oczom i uszom, choćby mówiły inaczej, wy pamiętajcie – tak naprawdę macie do czynienia z człowiekiem godnym zostania Prezydentem Polski, człowiekiem który wiśnie dla żony zrywał, gdy ta była w ciąży: Bronisławem Komorowskim.
Ponieważ jednak świadectwo oczu i uszu nie sprzyja głosowaniu na marszałka, Premier Donald Tusk postanowił go wspomóc i ogłosił, że jest to diament, tylko chwilowo w opakowaniu zastępczym. Ze względu na oszczędzanie pieniędzy podatnika w dobie kryzysu.
Dziwna to sytuacja, w której PO wysunęło do wyborów kandydata, w odczuciu wielu ludzi, zapewne błędnym i subiektywnym, tak kiepskiego. Na podjęcie decyzji miała wpływ wielka pycha. Wiara, że jeśli PO wysunie w wyborach choćby babcie klozetową, to ta i tak wygra z kandydatem PIS. Przecież już od dawna było tak, że choćby Kaczyński powiedział, że dwa plus dwa równa się cztery, to niezależne i wolne media zaraz wyemitują i opublikują wywiad z Niesiołowskim, który elitom i masom pospołu wytłumaczy jakie to nikczemne i zakłamane coś podobnego twierdzić. I co zabawne – to zadziała. Niewielu ostanie się profesorów matematyki, którzy będą przeciwnego zdania. :D
Dlaczego? Liczne są teorie spiskowe na ten temat. Myślę, że pierwsza tura wyborów zadała kłam większości z nich. Nie chodziło chyba o to, by wygrał zupełnie inny kandydat. W takim układzie najprawdopodobniejsze wydaje się to, że o wyborze Bronisława Komorowskiego zadecydowały zwykłe rozgrywki wewnątrzpartyjne, wysunięto dosyć słabego przedstawiciela, aby już jako prezydent nie zyskał zbyt dużego kapitału politycznego, dzięki któremu mógłby zagrozić w przyszłości przywódcom PO. Miał być wierny i niezbyt błyskotliwy.
Za taką kalkulację może PO przyjść zapłacić wysoką cenę. Bo sytuacja się nieco zmieniła i przydałby się kandydat nieco bardziej wygadany i kompetentny.
Dlatego trochę żałuję Bronisława Komorowskiego, mimo, iż w swoim przemówieniu po ogłoszeniu wyników w sztabie nie było go stać, by choćby wymienić imię swojego głównego konkurenta. To jednak przykre, być wybranym jako materiał zastępczy.
